انجیل پادشاهی خدا (20)

موعظۀ سر کوه (9)

خوشبحال زحمتکشان (متی 10:5-12)

مطالعۀ انجیل پادشاهی خدا را از متی 9:5 تحت عنوان صلح کنندکان، پی می گیریم.

از مقدمۀ موعظۀ سرکوه عیسی مسیح، که معرفی 8 ویژگی از شهروندان ملکوت خداست، تا کنون، هفت ویژگی را بررسی کردیم و امروز می خواهیم به آخرین ویژگی آن از متی 10:5-12 تحت عنوان زحمتکشان بپردازیم.

قبلاً اشاره کردیم که این ویژگی ها به هم مربوطند.

بطوریکه عیسی مسیح در چهار مورد اول که ویژگیهای درونی یا شخصیتی یک مسیحی رو تعریف میکنند فرمود:

ویژگی های درونی یا شخصیتی یک مسیحی

1) خوشابحال مسکینان در روح: یعنی کسانیکه به فقر روحانی خود آگاهند، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است.

2) خوشابحال ماتمیان: یعنی کسانیکه از گناهانشان بیزارند، زیرا ایشان تسلی خواهند یافت.

3) خوشابحال حلیمان: که با فروتنی نزد خدا به گناهکار بودن خود اعتراف کرده از او طلب بخشش می کنند، زیرا ایشان وارث زمین (یعنی ملکوت خدا) خواهند شد.

4) خوشابحال گرسنگان و تشنگان عدالت: که عطش و نیاز روحانی شان را  از خدا دریافت می کنند، زیرا ایشان سیر خواهند شد.

پس از این چهار ویژگی درونی، عیسی مسیح به چهار ویژگی برونی که نتایج گروه قبلی است اشاره می کند و چنین می گوید:

ویژگی های برونی یا عملی

1) خوشابحال رحم کننده: یعنی آنهائیکه بخشش خدا را دریافت کردند و با دیگران نیز همانطور رفتار می کنند، زیرا بر ایشان رحم کرده خواهد شد.

2) خوشابحال پاکدل: یعنی آنهائیکه پس از تولد تازه در تقدس زندگی می کنند، زیرا ایشان خدا را خواهند دید.

3) خوشابحال صلح کننده: یعنی آنهائیکه با خدا و مردم در صلح و آرامش زندگی می کنند، زیرا ایشان پسران و دختران خدا خوانده خواهند شد.

همانطور که در ابتدای جلسه اشاره کردم، امروز از آیات 10 الی 12 (متی 5)، به مطالعۀ هشتمین و آخرین ویژگی که نتیجۀ قبلی هاست، خواهیم پرداخت.

مقدمه

متی 10:5-12 خوشابحال زحمتکشان برای عدالت، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است. خوشحال باشید چون شما را فحش گویند و جفا رسانند، و بخاطر من هر سخن بدی بر شما کاذبانه گویند. خوش باشید و شادی عظیم نمایید، زیرا اجر شما در آسمان عظیم است زیرا که به همینطور بر انبیای قبل از شما جفا می‌رسانیدند. (ترجمۀ کلاسیک)

آیۀ 10 در ترجمه های دیگر فارسی اینگونه برگردان شده:

ترجمۀ مژده: «خوشا به حال کسانی که در راه نیکی آزار می‌بینند، زیرا پادشاهی آسمان از آن ایشان است.»

ترجمۀ دَری: خوشا بحال کسانی که در راه عدالت جفا میبینند، زیرا پادشاهی آسمانی از ایشان است.

نکتۀ جالب و سوال برانگیزی بین مطالعۀ این جلسه یعنی “زحمت کشان“، با جلسۀ گذشته یعنی “صلح کنندگان“، وجود داره که می خوام بهش اشاره کنم.

جلسۀ گذشته اشاره کردیم که کلام خدا در اشعیا 6:9 عیسی مسیح را شاهزادۀ صلح و سلامتی نامیده است.

علاوه بر این، مسیح به شاگردانش چنین فرمود:

یوحنا 27:14 آرامش برای شما بجا می‌گذارم، من آرامش خود را به شما می‌دهم. (ترجمۀ مژده)

اما از طرف دیگر در کلام خدا می خوانیم که عیسی مسیح درست بر عکس این مسئله را عنوان می کند. مثلاً

متی 34:10-40 گمان مبرید که آمده ام صلح و آرامش را بر زمین برقرار سازم. نه، من آمده ام تا شمشیر را برقرار نمایم. من آمده ام تا پسر را از پدر جدا کنم، دختررا از مادر، و عروس را از مادر شوهر. بطوریکه دشمنان هر کس، اهل خانه خود او خواهند بود.

در صورتیکه همانطور که خوانده شد عیسی مسیح در آیۀ بعد به موضوع زحمت، جفا و آزار اشاره می کند.

حال سوالاتی که ممکن است برای بعضی ها پیش بیاید این است که:

– چطور ممکن است که یک شخص صلح کننده، از طرفی در آرامش مسیح باشه و از طرف دیگر در زحمت؟

– بلاخره آیا ما در صلح هستیم یا زحمت؟

– آیا مسیح شاهزادۀ صلح و سلامتی است و یا شمشیر و جدایی؟

– ما چطور؟ آیا ما سفیران صلح یا شمشیر هستیم؟

در یک پاسخ ساده باید گفت، هر دو!

متاسفانه، مشکلی که در اینجا وجود دارد، برداشت تحت الفظی و ظاهری ای است که از این آیات می شود.

در بررسی هفت ویژگی، مسکینان، ماتمیان، حلیمان، گرسنگان، تشنگان، رحم کنندگان، پاکدلان و صلح کنندگان دریافتیم که اشارۀ عیسی مسیح به این واژه ها، نه تحت الفظی، بلکه کاملاً روحانی و ملکوتی بوده است.

این گونه سوالات درست مثل موعظۀ سرکوه عیسی مسیح، نباید تحت الفظی در نظر گرفته شوند.

بنابراین ما، مسیحیانِ ایماندار به کتاب مقدس، باید با همین دید به موضوعات بنگریم و مفاهیم روحانی آنها را در نظر بگیریم.

در این صورت، در رابطه با پاسخ به سوالاتی که مطرح شد باید گفت:

یک مسیحی واقعی، با گذشت زمان، بطور طبیعی، متوجه شکوفایی این هشت ویژگی بی نظیر در شخصیت و رفتارش می شود.

علاوه بر این، مردم نیز شاهد تحولات و دگرگونی های عظیمی در افکار و رفتارهایش خواهند شد.

اما نکته ای که باید به آن توجه داشت این است که تاثیر این تحولات در شخصِ مسیحی، ممکن است با عکس العمل مردم متفاوت، و در بسیاری از موارد، متناقض باشد.

بعبارتی شخص مسیحی ای که به فقر روحانی خود پی برده، خود را در حضور خدا گناهکار و درمانده می بیند، با غم و ماتم و فروتنی برای گناهانش از خدا بخشش می خواهد و به شدت احساس تشنگی و گرسنگی برای عدالتی می کند که فقط از طرف خدا صادر می گردد.

طبیعتاً چنین شخصی با دریافت بخشش خدا، در ادامۀ زندگی تازه اش، در پی تقدس و آرامش با خدا و مردم می کوشد.

جفا عکس العمل مردم خواهد بود

اما، مردم دنیا که با معیارهای بسیار دور از کلام خدا زندگی می کنند و چیزی از چنین ویژگی های روحانی نمی دانند با مخالفت و در نهایت، دشمنی با او بر می خیزند.

و به همین دلیل عیسی مسیح در ادامۀ مطلب که موضوع مطالعۀ امروز ماست چنین می فرماید:

متی 10:5-11 خوشابحال زحمتکشان برای عدالت، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است. خوشحال باشید چون شما را فحش گویند و جفا رسانند، و بخاطر من هر سخن بدی بر شما کاذبانه گویند. (ترجمۀ کلاسیک)

قبل از هر چیز، باید بدانیم که خدا در هر شرایط نیکوست، و اگر اجازه می دهد که فرزندانش دچار رنج و زحمت شوند حتماً دلایل نیکویی دارد.

کلام خدا در این رابطه می گوید:

یعقوب 2:1-4 در آزمایش و سختی هاست که صبر و تحملتان بیشتر می شود. پس بگذارید صبرتان فزونی یابد و نکوشید از زیر بار مشکلات شانه خالی کنید، زیرا وقتی صبرتان به حد کمال رسید، افرادی کامل و بالغ خواهید شد و به هیچ چیز نیاز نخواهید داشت. (ترجمۀ تفسیری)

اول پطرس 10:5 پس‌ از آنکه‌ مدتی‌ کوتاه‌ این‌ زحمات‌ را تحمل‌ کردید، خدا خودش‌ شما را کامل‌ و توانا واستوار خواهد ساخت‌.  (ترجمۀ تفسیری)

خُب، پس از این مقدمۀ نسبتاً طولانی، به بررسی متن از متی 10:5-12 می پردازیم.

برای این منظور، برای درک بیشتر مفهوم این قسمت از کلام خدا، آیات 10 الی 12، را به سه موضوع تقسیم کردیم که تحت این عناوین هستند.

سه ویژگی زحمت دیدن برای عدالت (آیات 10-12)

1) زَحمتِ زحمتکشان

2) پاداشِ زَحمت کشان

3) رفتارِ زحمت کشان

پس به بررسی اولین موضوع یعنی زَحمتِ زحمتکشانِ می پردازیم.

1) زحمتِ زحمتکشان (آیات 10-11)

متی 10:5-11 خوشابحال زحمتکشان برای عدالت، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است. خوشحال باشید چون شما را فحش گویند و جفا رسانند، و بخاطر من هر سخن بدی بر شما کاذبانه گویند. (ترجمۀ کلاسیک)

آیات 10 الی 12 مربوط به یک خوشابحال می باشند، چون، این آیات به زحمت و جفا اشاره دارند. حال شاید بپرسید که اگه هر دو مربوط به یک خوشابحال هستند، چرا در این آیات، دو بار خوشابحال تکرار شده.

بعضی از مفسرین می گویند که شاید دلیلش این است، که خدا برای کسانیکه متحمل زحمت می شوند دو برابر برکت در نظر دارد.

برای بسط مفهوم اولین مطلب، یعنی زحمتِ زحمتکشان به چند سوال پاسخ می دیم که از این قرارند؟ (کی، چطور، چرا و کِی)

1- زحمتکشان چه کسانی هستند؟

2- چطور زحمت می کشند؟

3-چرا زحمت می کشند؟

4- کی زحمت می کشند؟

1- زحمتکشان چه کسانی هستند؟

وقتی مسیح فرمود، خوشبحال زحمتکشان، اگر چه اشاره ای به افراد بخصوصی نمی کند، اما واضح است که این مطلب به خوشابحال های دیگر نیز مربوط است. پس می توان نتیجه گرفت که زحمتکشان کسانی هستند که هفت ویژگی ماقبل را شاملند. بعبارتی مسکینانِ در روح، ماتمیان، حلیمان، گرسنگان و تشنگان عدالت، رحم کنندگان، پاکدلان و صلح کنندگان می باشند.

دوم تیموتاوس 12:3  همه آنانی که می خواهند مطابق اراده خدا زندگی کنند، از دشمنان مسیح رنج و آزار خواهند دید. (ترجمۀ تفسیری)

پولس در آیۀ قبل یعنی 11 به رنجهایی که برای ایمانش کشیده اشاره می کند، بعد در این آیه یعنی آیۀ 12 می گوید که همۀ مسیحیان نیز در آینده برای ایمانشان رنج خواهند کشید.

عیسی مسیح در این مورد نمونۀ کاملی بود. پولس استدلال زیبایی از درد و رنجی که از طریق غیرمسیحیان به مسیحیان می رسد اشاره می کند.

غلاطیان 29:4 همچنانکه اسحاق، پسر وعده، از دست “اسماعیل “، پسر کنیز، آزار می دید، ما (مسیحیان) نیز که از روح القدس از نو تولد یافته ایم، از دست آنانی که می خواهند شریعت یهود را بر ما تحمیل کنند، آزار می بینیم. (ترجمۀ تفسیری)

همچنین در

فیلیپیان 29:1 زیرا خدا به شما این افتخار را داده است که نه فقط به او ایمان آورید، بلکه در راه او متحمل زحمات و مشقات نیز بشوید. (ترجمۀ تفسیری)

پولس در آیۀ 28 می گوید که زحمات، نشانِ ایمان راستین مسیحیان است.

نکتۀ جالب در مفهوم زحمتکشان، “قبول زحمت“ می باشد. بعبارتی شخص مسیحی باید زحمات را با خوشحالی بپذیرد. ما ایمانداران به مسیح نباید از رنجها و زحماتی که بخاطر ایمانمان تجربه می کنیم ترس و یا شرم داشته باشیم.

اول تسالونیکیان 3:3 . . . این زحمات، جزئی از نقشه خدا برای ما مسیحیان می باشد. (ترجمۀ تفسیری)

پس، همۀ زحمتکشان شامل همۀ مسیحیانِ کتابمقدسی است، چون برای یک مسیحی زندگی بی زحمت وجود ندارد. (مثالی که در شب مراسم برادر هایک اتفاق افتاد)

سوال بعدی این است که: زحمتکشان چطور زحمت می کشند؟

2- چطور زحمت می کشند؟

همانطور که در مقدمۀ جلسه عرض کردم نباید این عبارات را تحت الفظی در نظر گرفت.

بنابراین، در اینجا منظور عیسی مسیح از زحمت، هر سختی، ناملایمت، رنج، مریضی یا دشمنی ای نیست چون در آیۀ 11 بطور خلاصه منظورش را بیان کرده است.

متی 11:5 خوشحال باشید چون شما را فحش گویند و جفا رسانند، و بخاطر من هر سخن بدی بر شما کاذبانه گویند. (ترجمۀ کلاسیک)

در این آیه دو نکتۀ کلیدی وجود دارد. اول دلیل زحمت و دوم گوناگونی یا انواع زحمت است.

نکتۀ اول این است که این خوشبحال فقط برای کسانیست که بخاطر مسیح زحمت می بینند.

بنابراین می توان نتیجه گرفت که این خوشابحال شامل بسیاری از زحمتکشان نخواهد بود.

عیسی مسیح نمی گوید که خوشابحال کارگران، بنایان، مهندسین، دکترها، استادان دانشگاه، مادران و پدران زحمتکش او فرمود که خوشبحال کسانیکه بخاطر من زحمت می بینند.

این نشان می دهد که تمام زحمات خارج ایمان مسیحی باطل است.

به همین دلیل است که سلیمان در کتاب جامعه چنین می گوید:

جامعه 2:1-11 بیهودگی‌ است‌! بیهودگی‌ است‌! زندگی‌، سراسر بیهودگی‌ است‌! آدمی‌ از تمامی‌ زحماتی‌ که‌ در زیر آسمان‌ می‌کشد چه‌ نفعی‌ عایدش‌ می‌شود؟ نسلها یکی‌ پس‌ از دیگری‌ می‌آیند و می‌روند، ولی‌ دنیا همچنان‌ باقی‌ است‌. آفتاب‌ طلوع‌ می‌کند و غروب‌ می‌کند و باز با شتاب‌ به‌ جایی‌ باز می‌گردد که‌ باید از آن‌ طلوع‌ کند. باد بطرف‌ جنوب‌ می‌وزد، و از آنجا بطرف‌ شمال‌ دور می‌زند. می‌وزد و می‌وزد و باز بجای‌ اول‌ خود باز می‌گردد. آب‌ رودخانه‌ها به‌ دریا می‌ریزد، اما دریا هرگز پر نمی‌شود. آبها دوباره‌ به‌ رودخانه‌ها بازمی‌گردند و باز روانه‌ دریا می‌شوند. همه‌ چیز خسته‌ کننده‌ است‌. آنقدر خسته‌ کننده‌ که‌ زبان‌ از وصف‌ آن‌ قاصر است‌. نه‌ چشم‌ از دیدن‌ سیر می‌شود و نه‌ گوش‌ از شنیدن‌. آنچه‌ بوده‌ باز هم‌ خواهد بود، و آنچه‌ شده‌ باز هم‌ خواهد شد. زیر آسمان‌ هیچ‌ چیز تازه‌ای‌ وجود ندارد. آیا چیزی‌ هست‌ که‌ درباره‌اش‌ بتوان‌ گفت‌: «این‌ تازه‌ است‌»؟ همه‌ چیز پیش‌ از ما، از گذشته‌های‌ دور وجود داشته‌ است‌. یادی‌ از گذشتگان‌ نیست‌. آیندگان‌ نیز از ما یاد نخواهند کرد. (ترجمۀ تفسیری)

نکتۀ دوم در آیۀ 11، این است که عیسی مسیح به سه نوع زحمت از جمله، فحش، جفا و سخن کاذبانه که در تفسیری ناسزا، آزار و تهمت ترجمه شده اند اشاره می کند.

اصل واژۀ یونانی ناسزا گفتن، به مفهوم مسخره کردن است.

آزار رساندن هم می تواند هر گونه آزاری باشد. اما در اینجا اشاره به تحت تعقیب بودن معنی می دهد و در آخر،

به تهمت زدن اشاره می کند.

عیسی مسیح از مردم همۀ این آزارها را دیده بود و به مخاطبینش می گفت که اگر به من چنین کردند، به شما نیز خواهند کرد. پولس رسول به این حقیقت واقف بود و از زحماتی که بخاطر ایمانش می دید با آغوش باز استقبال می کرد.

دوم قرنتیان 23:11-29 دفعات بی‌شمار شلاق خورده و چندین بار با مرگ روبه‌ رو شده‌ام. یهودیان مرا پنج بار و هر بار سی و نه ضربه شلاّق زدند، و سه‌ بار از رومیان چوب خوردم و یک‌ بار هم سنگسار شدم. سه ‌بار شکسته کشتی شدم و یک شب و یک روز دستخوش امواج دریا بودم. در مسافرتهای زیاد خود، با خطر سیل و راهزنان روبه‌رو بودم و از دست یهودیان و غیریهودیان و دوستان دروغین در شهر و بیابان و دریا با مرگ مواجه شدم. من متحمّل سختی‌ها، زحمات، بی‌خوابی، گرسنگی و تشنگی فراوان شده‌ام و غالباً بدون خوراک و لباسِ کافی سرمای سخت زمستان را تحمّل کرده‌ام. از آن گذشته، نگرانی برای تمام کلیساها باری است که شب و روز بر دوش من است. وقتی یکی ضعیف است آیا من در ضعف او شریک نیستم؟ و اگر کسی لغزش بخورد، آیا من آتش نمی‌گیرم؟ (ترجمۀ مژده)

پولس رسول نه تنها این زحمات را بجان می خرید بلکه به ضعفهایش می بالید.

دوم قرنتیان 5:12 تنها چیزی که به آن فخر می کنم ، ضعفهایم است؛ و نیز به بزرگی خدا می بالم که از چنین ضعفی، برای جلال خود استفاده می کند. (ترجمۀ تفسیری)

پولس جلوتر می گوید، بخاطر اینکه از مکاشفاتی که خدا دریافت کرده مغرور نشود، خدا اجازه داده تا مشکلی مثل “خاری در جسم“ در زندگی او باشد.

سوال بعدی این است که چرا زحمتکشان باید زحمت ببینند؟

3- چرا زحمتکشان باید زحمت ببینند؟

چرا باید اینطور باشد؟ چرا باید نتیجۀ یک زندگی خداپسندانه رنج و زحمات باشد؟ پاسخش را در آیات 10 و 11 می یابیم.

متی 10:5-11 خوشابحال زحمتکشان برای عدالت، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است. خوشحال باشید چون شما را فحش گویند و جفا رسانند، و بخاطر من هر سخن بدی بر شما کاذبانه گویند. (ترجمۀ کلاسیک)

عیسی مسیح فرمود زحمتکشان برای عدالت و بخاطر ایمانِ به من هست که از مردم جفا می بینید.

مردم دنیا و گناهکارانی که تاریکی را دوست دارند وقتی با حقایق الهی روبرو می شوند، عکس العملی جز خصومت و جفا نمی توانیم از آنها انتظار داشته باشیم.

وقتی عیسی مسیح به این دنیا آمد، مردم با الگویی از یک انسان کامل روبرو شدند. معیاری که هرگز قادر به انجامش نبودند. روش مذهبیون آن زمان این بود که اگر در انجام کاری به مشکل بر می خوردند، مشکل را حذف می کردند تا وجدانشان آسوده باشد.

به همین دلیل مسیح را مصلوب کردند و پیروانش را کشتند.

این بهایی بود که مسیحیان باید برای نگاه داشتن ایمان و وفاداریشان به خداوند و برای رسیدن به ملکوت خدا پرداخت می کرند. عیسی مسیح در یوحنا 18:15 چنین می گوید:

یوحنا 18:15-19 مردم دنیا از شما نفرت خواهند داشت. اما بدانید که پیش از اینکه از شما نفرت کنند، از من نفرت داشته اند. اگر به دنیا دل می بستید، دنیا شما را دوست می داشت. ولی شما به آن دل نبسته اید، چون من شما را از میان مردم دنیا جدا کرده ام. به همین دلیل از شما نفرت دارند. (ترجمۀ تفسیری)

 سیستم آلودۀ این دنیا از ما مسیحیان متنفر هست. عیسی مسیح شاگردانش را در آیۀ 17 تشویق می کند که یکدیگر را محبت کنند چون با دشمنی و نفرت مردم دنیا روبرو خواهند شد.

سوال بعدی در رابطه با زمان زحمت دیدن است.

4-زحمتکشان کِِی باید زحمت ببینند؟

ما مسیحیان کِی باید زحمت ببینیم؟ متی 11:5 چنین می گوید:

متی 11:5 هرگاه بخاطر من شما را ناسزا گفته ، آزار رسانند و به شما تهمت زنند، شاد باشید. (ترجمۀ تفسیری)

عبارت “هر گاه“ در ابتدای آیۀ، مشخص می کند که زحمتکشان همیشه در زحمت نیستند.

بعبارتی عیسی مسیح نمی گوید که مسیحیان همیشه در جفا خواهند بود.

مسیح و شاگردانش نیز دورانی داشتند که بدون وجود جفا از مشارکت و مصاحبت همدیگر و مردم لذت می بردند.

بعنوان مثال: در عروسی قانای جلیل، در مهمانی هایی که در منزل ایلعازر، متی و زکی به افتخار او برگزار کردند.

نکتۀ دیگر که باید به آن توجه داشته باشیم این است که خدا هیچگاه کسی را فوق از طاقتش با سختی ها تجربه نمی کند.

اول قرنتیان 13:10 هیچ آزمایشی بر شما نمی‌آید که مناسب بشر نباشد. و خدا امین است؛ او اجازه نمی‌دهد بیش از توان خود آزموده شوید، بلکه به وقتِ آزمایش، راه گریزی نیز فراهم می‌سازد تا تاب تحملش را داشته باشید. (ترجمۀ هزارۀ نو)

علاوه بر اینکه جفا همیشگی نیست، و فوق از طاقت ما صورت نمی گیرد، باید بدانیم که هر گاه خدا اجازه می دهد که تجربیات یا جفایی صورت بگیرد نباید از آن فرار کرد و یا تسلیم آن شد.

خُب این بود زحمتِ زحمتکشان، حال به مورد دوم یعنی پاداش زحمتکشان بپردازیم.

2) پاداشِ زحمت کشان

قبلاً اشاره کردیم که وقتی مسیح عبارت خوشابحال را استفاده می کند، دارد بطور ویژه ای مخاطبینش را برکت می دهد و آنها را خوشبخت و رستگار خطاب می کند. در آیۀ 10 عیسی مسیح، کسانیکه در راه عدالت و بخاطر ایمان بخاطر او رنج می کشند را، دو بار برکت می دهد.

او در آیۀ 10 می گوید پاداش زحمتکشان برای عدالت، ملکوت آسمان است.

پس ما مسیحیان می توانیم مطمئن باشیم که هر چه در این دنیا از دست بدهیم و یا هر رنجی را که بخاطر مسیح متحمل شویم، در نهایت، با بدست آوردن ملکوت آسمان، اجرمان را دریافت خواهیم کرد.

مردان خدا به گونه ای این حقیقت را تجربه کردند.

بعنوان مثال،

یوسف از طرف برادرانش زحمت بسیار دید، اما خدا او را در سرزمین مصر کامیاب ساخت.

ارمیای نبی نیز بخاطر زندگی خداپسندانه اش، به سیاه چال انداخته شد. اما خدا او را سرافراز نمود.

متاسفانه بعضی از مسیحیان دید بسیار محدودی دارند و قادر به درک آنچه خدا می تواند انجام دهد نیستند. آنها فقط به مشکلات و چیزی که در لحظه از دست می دهند، چشم دوخته و نگرانند.

به همین دلیل مسیح به پاداش عظیم و وارث بودن ملکوت خدا اشاره می کند، تا مسیحیان چشمشان را از زحمات و مشکلات بر دارند و با وفاداری در انتظار پاداشی عظیم باشند.

3) رفتارِ زحمتکشان / شادی (آیۀ 12)

آخرین نکته ای که عیسی مسیح در رابطه با زحمتکشان به آن اشاره می کند، رفتار آنان در حین گذراندن تجربیات و زحمات است.

مسیح در آیۀ 11 می گوید: خوشحال باشید و در آیۀ 12 می فرماید که خوشی و شادی عظیم نمائید.

شاید این سخن مسیح قدری عجیب بنظر برسد و از خود بپرسید که چرا یک مسیحی باید در زحمات نه تنها خوشحال بلکه شادی عظیم داشته باشد؟

عیسی مسیح در این رابطه به دو دلیل اشاره می کند.

اولین دلیل (آیۀ12): بخاطر پاداش عظیمی که در آسمان انتظار ما را می کشد.

یعقوب در رسالۀ خود، مسیحیان را تشویق می کند که وفادارانه با انجام کارهای نیک زندگی شان را به خدا تسلیم کنند و به او توکل نمایند.

یعقوب 14:4-17 شما چه می دانید فردا چه پیش خواهد آمد؟ عمر شما مانند مه صبحگاهی است که لحظه ای آن را می توان دید و لحظه ای بعد محو و ناپدید می شود!  پس ، باید بگویید: “اگر خدا بخواهد، زنده خواهیم ماند و چنین و چنان خواهیم کرد.” در غیر اینصورت ، شما مغرور و خودپسند هستید و به نقشه ها و برنامه های خود می بالید؛ و چنین شخصی هرگز نمی تواند خدا را خشنود سازد. پس، این را از یاد نبرید که اگر بدانید چه کاری درست است، اما آن را انجام ندهید، گناه کرده اید. (ترجمۀ تفسیری)

توجه داشته باشید که مسیح فقط به یک پاداش معمولی اشاره نمی کند بلکه می گوید پاداش عظیم.

پولس رسول در رسالۀ افسسیان به عظمت لطف و رحمت بیش از حد تصور ما این گونه اشاره می کند.

افسسیان 4:2-5 اما خدا که لطف و رحمتش بیش از حد تصور ماست، ما را آنقدر دوست داشت که به ما عمر دوباره داد… (ترجمۀ تفسیری)

بعضی مسیحیان تصور می کنند که اگر کسی برای خدا کاری می کند نباید به پاداش آن فکر کند. اگر کسی بخواهد اینطور باشد مانعی ندارد. اما پولس در رساله اش به تیموتاوس به تاجی که خدا برایش در نظر دارد اشاره می کند.

دومین دلیل: برای خوشحال بودن و شادی عظیم کردن در زحمات برای مسیح، “چون همین‌طور به انبیای قبل از شما نیز آزار می‌رسانیدند.“

خُب بعضی ممکنه بپرسند، اینکه پیامبران گذشته همین آزارها را بخاطر ایمانشان می دیدند چه ارتباطی با خوشحال بودن و شادی عظیم کردن ما دارد؟

مثل این می ماند که کسی بچه اش گرسنه باشد و از گرسنگی گریه کند بعد پدرش به او بگوید فرزندم خوشحال باش و شادی عظیم کن چون در آفریقا بسیاری مثل تو گرسنه هستند!

آیا منظور خدا این است؟

آیا خدا می خواهد که گروهی از مسیحیانِ الکی خوشِ تحت جفا تشکیل دهد؟

پاسخ منفی است.

موضوع را باید از این جنبه در نظر گرفت که عیسی مسیح با اشاره به این موضوع، ما را در ردیف پیامبران عالی رتبه خدا قرار می دهد. به عبارتی او می گوید اگر در حین گذراندن شرایط سخت، جفا و مشکلات افکار منفی و شک در ذهنتان خطور کرد که آیا وجود این مشکلات بخاطر این است که خدا مرا ترک کرده، نجاتم را از دست دادم یا خدا از من عصبانی است و دارد مرا تنبیه می کند؟ آنوقت بیاد آورید که پیامبران گذشته که خدا آنها را بسیار دوست داشت، نیز همین تجربیات شما را گذراندند.

مسیح برای اینکه ایمانداران به او اطمینان حاصل کنند که او در هیچ شرایطی آنان را ترک نمی کند با مثلهای مختلف به این حقیقت اشاره نمود. بعنوان مثال:

در متی 33:21-39 عیسی مسیح در مَثَلی به جفای باغبانهای ظالمی اشاره می کند که برای تصرف یک تاکستان، نمایندگان و در نهایت پسر صاحب تاکستان را به قتل می رسانند. بعد نتیجه می گیرد که در نهایت وقتی صاحب تاکستان که خداوند باشد آنها را به سزای اعمالشان خواهد رساند.

در متی 31:23 فریسیان را فرزندان قاتلان انبیا خطاب می کند

در عبرانیان 32:11-40 به فهرستی از قهرمانان ایمان که با رشادتهای فوق العاده وارث ملکوت خدا می شوند، اشاره می کند و در آیۀ 40 اضافه می کند که :

عبرانیان 40:11 خدا می خواست که ایشان (قهرمانان ایمان) منتظر بمانند تا همراه ما (مسیحیان) به آن برکات بهتری برسند که او برای ما در نظر گرفته است . (ترجمۀ تفسیری)

  حال با همۀ این تفاصیل یک سوال باقی می ماند:

اولیتهای ما در کجاست؟

تا چه اندازه حاضریم بهای ایمان و وفاداری به مسیح را بپردازیم؟

توجه داشته باشید که عیسی مسیح در مقدمۀ موعظۀ سر کوه، یعنی 12 آیۀ اول متی 5، کاملاً روشن کرد که، ملکوت آسمان جای آدمهای مال پرست، خوش گذران، مغرور، بی بندوبار، سنگدل، خودمحور و راحت طلب نیست بلکه ساکنین ملکوت آسمان،  مسکینان در روح، ماتمیان، حلیمان، گرسنگان و تشنگان عدالت، رحم کنندگان، پاکدلان، صلح کنندگان و زحمتکشان برای عدالت است.

حال پس از مطالعۀ این مقدمۀ زیبا، مطمئنم که از مطالعۀ ادامۀ موعظۀ سر کوه بیشتر برکت خواهید گرفت.

عنوان پیام جلسۀ آینده: شما نمک جهانید از متی 13:5، است.