عطایای روحانی و کاربرد آنها (3)

منشاء عطایای روحانی (اول قرنتیان 4:12-7 و 11)

امروز ادامۀ مطالعاتمان را از اول قرنتیان 12: 7-4 و 11، تحت عنوان منشاء عطایای روحانی پی می گیریم.

جلسۀ گذشته، در بررسی سه آیۀ اول این باب، دیدیم که پولس پس از اشاره به اهمیت موضوع عطایای روحانی در آیۀ اول، از مخاطبینش می خواهد که عبادت کلیسایی شان را با روشهای بت پرستی آلوده نکنند.

و از آنجائیکه برخی در کلیسا اقدام به تقلید، از عطایای روحانی کرده بودند، اعضای کلیسا را با دو آزمون، جهت تشخیص عطایای جعلی از واقعی، آشنا می کند و نتیجه می گیرد که، هیچ کس مگر با ایمان و اطاعت از عیسی مسیح خداوند، قادر به استفاده از عطایای روالقدس نمی باشد.

حال در ادامۀ این مطلب، در آیات 4 الی 7 و 11، پولس به شرح موضوع بسیار مهمِ منشاء عطایای روحانی می پردازد.

منتهی قبل از اینکه به بررسی این آیات بپردازیم، توجه شما رو به یک سوال مهم جلب می کنم، که کمک زیادی به درک ادامۀ مطالب برای ما خواهد بود:

سوال اینکه:

چرا پولس در ادامۀ مطالب، بجای تشریح عطایا و کاربرد آنها، به موضوع منشاء عطایای روحانی، می پردازد؟

در پاسخ به این سوال مهم، باید به تصویر بزرگ یعنی، هدف اصلی پولس از نوشتن این رساله توجه کنیم.

همانطور که قبلاً هم اشاره شد، کلیسای قرنتس، توسط افراد سودجویی که پولس آنها را  معلمین کاذب، انبیای دروغین و رسولان مکار خطاب می کند،  به یکی از پر مشکل ترین و آلوده ترین کلیساها تبدیل شده بود و هدف پولس از نوشتن این رساله، اصلاح آموزه ها و مشکلات بود.

مشکلاتی از جمله، حکمت و فلسفه های دنیوی، تفرقه و جدایی، زنا، مشکلات زناشویی، اختلاف نظر بر سر جشنها و مراسم بت پرستی، قربانی ها، جایگاه ویژۀ زن در کلیسا و بخصوص در باب 12 الی 14 که موضوع مورد بحثِ مجموعه مطالعات ماست، تعبیر غلط و سوء استفادۀ از عطایای روحانی است.

بطوریکه برخی با تقلید از عطایای روحانی اعمال بت پرستی، از قبیل خلسه گی، وِرد خوانی، هیجانات و بی نظمی را وارد جلسات عبادتی شان کرده بودند.

این مسئله نه تنها باعث انحرافات شدید، بلکه تفرقه و جدایی در بین اعضای کلیسا ایجاد کرده بود، چون برخی از اعضا با تقلید از عطایای روحانی خود را از سایرین روحانی تر، و مشکلات کلیسا را تقصیر آنها می دانستند.

از این جهت، پولس در آیات 4 الی 7، با شرح یگانگی منشاء عطایا، روشن می سازد که، آنهائیکه عطایای واقعی روح القدس را دارا می باشند، باید مثل اعضای یک بدن، در اتحاد و هماهنگی رفتار کنند.

بنابراین، منشاء عطایای روحانی، روشن می سازد که عامل تفرقه و بی نظمی در کلیسا، آنهایی می باشند که عطایای روحانی را جعل کرده اند.

پس بیائید با مطالعۀ آیات 4 الی 7 به حقایق بی نظیری که در رابطه با منشاء عطایاست، بپردازیم.

منشاء عطایای روحانی

اول قرنتیان 4:12-7 و نعمتها انواع است ولی روح همان. و خدمتها انواع است امّا خداوند همان. و عملها انواع است لکن همان خدا همه را در همه عمل می کند. ولی هر کس را ظهور روح بجهت منفعت عطا می شود.

در این چند آیه که بظاهر ساده می آیند، نکات بسیار حساس و تکنیکی نهفته هستند که به تحلیل آنها می پردازیم.

اولین نکتۀ کلیدی، یگانگی و تنوع می باشد.

پولس به زیبایی بیان می کند که بخشندۀ تمام عطایای متنوع روحانی، فقط یک روح و آن هم روح القدس می باشد.

دو کلمۀ متضاد “انواع“ و “همان“، در آیات 4 و 5 و 6 هر کدام سه بار تکرار شده اند.

هدف پولس در بکار گیری از این دو عبارتِ متضاد این است که خدا در تنوع و گوناگونی عطایای روحانی، توسط روح القدس اتحاد و یگانگی ایجاد می کند.

فرض کنید که یک خبرنگار ورزشی بیاید و با گُلر یک تیم فوتبال مصاحبه کند. آنگاه از گُلر بپرسد آیا آماده برای رقابت در مسابقه هستید؟ گُلِر در پاسخ بگوید بله، همۀ بازیکنان متحداً آمادۀ بازی هستیم.

بعد، گزارشگر سوال کنه که تا چه حد بین شما اتحاد وجود داره؟ و گُلر بگه اتفاقاً این بار اینقدر بین بازیکنان اتحاد شدیدی برقرار هست که همه می خواهند جلوی دروازه بایستند و گُلر باشند.

حالا سوال اینجاست که آیا بنظر شما، اینکه همه بازیکنان فقط در یک نقش بازی کنند، علامت یگانگی و اتحاد است؟ البته که نه.

اتحاد و یگانگی در همکاری و هماهنگی نقشها و خدمات گوناگون افراد دیده می شود.

به همینطور، در کلیسا نیز خدمات، متفاوتند، اما یک خدا بتوسط روح القدس در همه عمل می کند و بدینوسیله اتحاد را در تنوع خدمات و عطایا بوجود می آورد.

بعنوان مثال، در کلیسا ممکن است عده ایی عطای تعلیم و آموزش داشته باشند.

برخی هم عطای سخاوت و بخشش.

بعضی ممکن است عطیعۀ کمک یا اداره کردن امور، و برخی دیگر اختلاطی از انواع عطایا را دارا باشند،

در هر حال، مهم این است که، هر کس با هر خدمتی که دارد، بتوسط روح القدس که منشاء اعطا کنندۀ عطایاست، در هماهنگی و نظم با سایرین، برای بنای کلیسا و جلال خدا می کوشد. 

حال که صحبت از تنوعِ عطایای روحانی شد، لازم می دونم که به فهرست عطایای روحانی نیز اشاره ای داشته باشم.

در چند جای عهدجدید به فهرست های متنوعی از عطایای روحانی اشاره شده است.

بعنوان مثال:

جلوتر در همین باب، یعنی اول قرنتیان 12: 9-8 فهرست 9 قلم از عطایای روحانی از جمله، عطای کلام حکمت، کلام علم، عطای ایمان، عطای شفا، عطای معجزات، عطای نبوت، عطای تمیز ارواح، عطای زبانها، و عطای ترجمۀ زبانها قید شده.

در رومیان باب 12 آیات 6 الی 8 با فهرست دیگری بر می خوریم که از این قرار است.

عطای نبوت، عطای خدمت، عطای تعلیم، عطای موعظه، عطای بخشش، عطای رهبری و عطای رحمت

اول پطرس باب 4 آیۀ 11 نیز به دو عطای موعظه و خدمت اشاره دارد،

اما فهرست عطایای روحانی در افسسیان باب 4 آیۀ 11 بسیار متفاوت با سایرین است، بطوریکه حاوی افرادی از جمله رسولان، انبیا، مبشرین، شبانان و معلمین می باشد که از آنها بعنوان عطایای خدا یاد شده است.

از این مطلب در می یابیم که روح القدس بطور نامحدود با کاربرد عطایای متنوع در کلیسایش مشغول فعالیت است.

در نتیجه نمی توان فهرست محدودی برای عطایای روحانی قائل شد.

دومین نکتۀ کلیدی عبارت “روحانی ها” می باشد.

علاوه بر یگانگی و تنوع ، نکتۀ کلیدی دومی که پولس در منشاء عطایای روحانی به آن اشاره می کند استفاده از چند “واژه“ بجای عبارت “عطایای روحانی“ است.

پولس همین روش را در آیۀ اول با بکار گیری از  واژۀ یونانی  “pneumatikon”، که به مفهوم “روحانیها“ یا “چیزهای روحانی“ است، بجای واژۀ عطایا استفاده کرد.

در بررسی کلمۀ روحانی ها بجای عطایا، نتیجه گرفتیم که پولس می خواهد مخاطبینش از همین ابتدا بدانند که عطایای روح القدس، اعمالی هستند که توسط روح خدا هدایت می شوند، به همین دلیل، در ترجمۀ هزارۀ نو “تجلیات روح“ ترجمه شده است.

استفاده از عبارات مترادف بجای واژۀ عطایا، اطلاعات بیشتری دربارۀ کاربرد آنها بما می دهد.

از این جهت پولس در آیات 4، 5 و 6 به سه واژۀ نعمتها، خدمتها و عملها اشاره می کند که در اینجا بترتیب به شرح این عبارات می پردازیم.

آیه 4 . . .

پولس رسول در آیۀ 4 بجای اینکه بگوید، “عطایا انواع است ولی روح همان“ از عبارت “کاریزمون به مفهوم فیض یا بخشش استفاده می کند و می گوید.

اول قرنتیان 4:12 و نعمتها انواع است ولی روح همان. (ترجمۀ کلاسیک)

کلمۀ کاریزماتیک نیز از همین واژه گرفته شده که متاسفانه امروزه به غلط به مفهوم هیجان و پر سر و صدا، از آن استفاده می شود.

شاید شنیده باشید که برخی می گویند که فلانی کاریزماتیک است و با بکارگیری از این واژه قصد دارند بگویند که او دارای یک شخصیت پرشور و و احساسات هست.

در صورتی که واژۀ یونانی “کاریس” به مفهوم فیض، یعنی  “بخشش رایگان” می باشد.

واژۀ یونانی “کاریس” یا فیض، 17 بار در عهدجدید استفاده شده که یازده بار در رابطه با عطایای روحانی و سایر موارد در رابطه با نجات می باشند. بعنوان مثال:

رومیان 24:3 اما با فیض خدا همه به وساطت عیسی مسیح که خونبهای آزادی آن ها است، بطور رایگان، عادل شمرده می شوند. (ترجمۀ دری)

رومیان 17:5 تمام کسانی که هدیه خدا یعنی آمرزش و پاکی کامل از گناه را می پذیرند، از آن پس شریک حیات و سلطنت یک انسان دیگر یعنی عیسی مسیح می گردند. (ترجمۀ تفسیری)

افسسیان 5:2 … وقتی خدا مسیح را پس از مرگ زنده کرد، به ما نیز عمر دوباره داد. پس ما صرفاً در اثر لطف و فیض خدا نجات پیدا کرده ایم. (ترجمۀ تفسیری)

فراموش نکنید که فیض یعنی آنچه که شایستگی آنرا نداریم و خدا بما می بخشد و رحمت یعنی آنچه که شایستگی آنرا داریم ولی خدا بما نمی بخشد.

بعنوان مثال: نجات هدیۀ رایگان خداست. هیچکس نمی توان ادعا کند که استحقاق نجات را داشته چون کلام خدا در رومیان 23:3 می فرمایدکه همه گناه کرده و از جلال خدا قاصر می باشند.

عطایای روحانی نیز به همین صورت می باشند، آنها، رایگانند و کسی نمی تواند آنها را با تلاش انسانی بدست بیاورد، خدا آنها را به هر کس بخواهد، با محبت و فیض عظیمش اعطا می کند.

پولس با استفاده از عبارت “فیض“ بجای “عطایا“ قصد دارد بگوید که خدا عطایای روحانی را بطور رایگان و بدون در نظر گرفتن شایستگی فردی به افراد عطا می کند.

بنابراین، داشتن عطایا نشان شایستگی و یا تعیین درجۀ روحانی افراد نمی باشد، بلکه نمایانگر فیض و بخشش الهی است.

آیۀ 5 . . . 

در آیۀ 5 نیز پولس بجای اینکه بگوید، “عطایا انواع است ولی خداوند همان“، از واژۀ یونانیِ دیاکُنیون به مفهوم “خدمت“  استفاده کرده، می گوید:

اول قرنتیان 12:5 و خدمتها انواع است اما خداوند همان.

کلمۀ انگلیسی Deacon به معنی شماس یا خادم، از همین واژۀ یونانی دیاکنیون، گرفته شده است.

پس خدماتی که در کلیسا انجام می شوند در واقع هدایایی از طرف خدا می باشند، که خدا نه بخاطر شایستگی فردی بلکه با فیض خود به افراد اعطا می کند.

پولس با استفاده از واژۀ  “خدمت“ بعنوان یک کلمۀ مترادف برای عطایای روحانی، بطور غیر مستقیم به هدف عطایا اشاره می کند.

اگر کسی از شما بپرسد عطایا برای چه منظوری هستند؟ می توانید بگوئید که خدا آنها را برای خدمت کردن یعنی همان “دیاکنیون، به کلیسا بخشیده است.

رومیان 7:12 از همین عبارت در اشاره به عطای خدمت استفاده کرده است.

واژۀ دیاکنیون، در مرقس 45:10 نیز اینگونه بکار برده شده است.

مرقس 45:10 زیرا که پسر انسان نیز نیامده تا مخدوم شود بلکه تا خدمت کند و تا جان خود را فدای بسیاری کند. (ترجمۀ کلاسیک)

آیۀ 6 . . . 

علاوه بر واژه های روحانی ها، بخشش ها و خدمت ها، در آیۀ 6 پولس بجای اینکه بگوید عطایا انواع است، از واژۀ یونانی انرگون که در فارسی  “عمل ها“ ترجمه شده، بهره می جوید و چنین می گوید:

اول قرنتیان 6:12  و عملها انواع است لکن همان خدا همه را در همه عمل می کند.

در اینجا “عملها“ یا  “انرگما که کلمۀ انگلیسی انرژی از آن گرفته شده، به مفهوم قدرت یا توانایی انجام کار است.

توجه داشته باشید که نباید عطایا را با استعدادهایِ خدادادیِ شخصی، یا هوش افراد اشتباه گرفت.

استفادۀ پولس از این کلمه بجای عطایای روحانی، اشاره به این حقیقت دارد که خدا قوت انجام هر عمل را به اندازه ای که لازم است به شخص می بخشد.

در رومیان 3:12 پولس رسول همین مسئله را با عبارت “ اندازه آن بهره ایمان“ و در آیۀ ششم با عبارت “برحسب موافقت ایمان” اشاره می کند.

رومیان 3:12 زیرا به آن فیضی که به من عطا شده است، هر یکی از شما را می گویم که فکرهای بلندتر از آنچه شایسته است مکنید بلکه به اعتدال فکر نمایید، به اندازه آن بهره ایمان که خدا به هر کس قسمت فرموده است. (ترجمۀ کلاسیک)

رومیان 6:12 پس چون نعمتهای مختلف داریم بحسب فیضی که به ما داده شد، خواه نبوّت برحسب موافقت ایمان، (ترجمۀ کلاسیک)

از این آیات در می یابیم که خدا بر حسب نیاز هر خدمت، ایمان، قوت و توانایی لازم برای انجام آنرا به شخص می بخشد.

به همین دلیل، عیسی مسیح قبل از صعودش به آسمان از پیروانش خواست تا هنگام دریافت عطای روح القدس، در انتظار بمانند و هیچ خدمتی انجام ندهند.

 اعمال 4:1 و 8 عیسی به ایشان گفت: “از شهر اورشلیم بیرون نروید بلکه منتظر روح القدس باشید زیرا او همان هدیه ای است که پدرم وعده اش را داده و من نیز در باره اش با شما سخن گفتم . … آنچه لازم است بدانید این است که وقتی روح القدس بر شما نازل شود، قدرت خواهید یافت تا در “اورشلیم“، در سراسر “یهودیه “، “سامره “، و تا دورترین نقطه دنیا درباره من شهادت دهید.” (ترجمۀ تفسیری)

نتیجه اینکه، پطرس ترسویی که مسیح را سه مرتبه انکار کرده بود، در روز پنطیکاست هنگامیکه روح القدس بر او نازل شد، با چنان شهامت و قدرتی موعظه کرد که 3000 نفر یهودی به مسیح ایمان آوردند.

کتاب اعمال رسولان در واقع شرح وقایع اعمالی است که رسولان با قدرت و شهامت روح القدس برای بنای کلیسا انجام دادند.

امروزه نیز شاهد کاربرد قوت شگفت انگیز عطایای روحانی در کلیسا هستیم.

آیا تا بحال شده که در بشارت یا تعلیم دادن، چنان سخن بگوئید که احساس کنید که بیان شما بطرز فوق العاده ای، بسیار نافذ، گیرا و متقاعد کننده بوده؟

این همان  “انرگما یا عملیست که خدا بر حسب نیاز، از طریق روح القدس در شما انجام می دهد.

بنابراین، دانستن این مسئله بسیار حائز اهمیت است که خدا بتوسط روح القدس، متناسب با کاری که باید انجام شود، قوت لازم را به مسیحیان عطا می کند.

آیه 7 . . . 

پولس مطلب را در آیۀ 7 (اول قرنتیان 12) اینگونه  ادامه می دهد.

اول قرنتیان 7:12 ولی هرکس را ظهور روح بجهت منفعت عطا می‌شود. (ترجمۀ قدیم)

در ترجمۀ تفسیری چنین می گوید:

ترجمۀ تفسیری: در واقع ، روح القدس بوسیله هر یک از ما، قدرت خدا را جلـوه گر می سازد، تا از این راه کلیسـا را تقویت نمایـد.

این آیه به هدف خدا از اعطای عطایای روحانی اشاره دارد.

مطابق با این آیه، عطایای روح القدس برای استفاده فردی یا نفع شخصی نیستند، بلکه، خدا عطایا را فقط برای بنای کلیسا بخشیده است.

بعنوان مثال:

یک رانندۀ اتوبوس مدرسه، نمی تواند از اتوبوس مدرسه برای مسافرت شخصی استفاده کند.

و یا یک افسر پلیس حق استفاده از ماشین یا موتور پلیس برای گردش و سیاحت شخصی اش ندارد.

بهمین طور عطای روح القدس برای استفادۀ شخصی نیست.

اگر شخصی بیاید و بشما بگوید که عطایی دارد که فقط برای بنای شخص خود از آن استفاده می کند، می توانید به او بگوئید، هر استعداد و توانی که باشد، قطعاً جزء عطایای روحانی که کلام خدا از آن صحبت می کند نیست، چون هدف از عطای روح القدس خدمت و بنای کلسیاست.

یک واژۀ کلیدی در آیۀ 7، که به درک این قضیه بما کمک می کند، کلمۀ “ظهور” می باشد.

اول قرنتیان 7:12 ولی هر کس را ظهور روح بجهت منفعت عطا می شود. ترجمۀ تفسیری: در واقع ، روح القدس بوسیله هر یک از ما، قدرت خدا را جلـوه گر می سازد، تا از این راه کلیسـا را تقویت نمایـد.

واژۀ یونانی “فانِروسیس“ که به فارسی  “ظهور“ ترجمه شده، به مفهوم روشن کردن، قابل رویت، نمایان و هویدا کردن می باشد. یعنی کاملاً نقطۀ مقابلِ واژۀ پنهان، مستور، پوشیده، محرمانه، خصوصی و شخصی  است.

عبارت ظهور در این آیه نشان می دهد که عطایا باید آشکارا در حضور مردم و در جمع بکار گرفته شوند.

پس در کلام خدا عطایای خصوصی و محرمانه نداریم.

برای همین هم در آخر متن آیۀ 7 کلمۀ یونانی “سوفِرو، قید شده که به معنای “منفعتِ جمع یا عوام“ می باشد. این جمع می تواند از دو نفر تا چند هزار نفر باشد.

بنابراین، کاربرد عطایای روحانی برای منفعت و بنای جمعیست نه شخصی یا خصوصی.

شاید سوال شود، پس عطای زبانها چطور؟ در جواب باید گفت که پولس در باب 14 از ایماندارن می خواهد که در کلیسا به زبانها دعا نکنند مگر اینکه ترجمه شود.

چون هدف از اعطای عطایا تربیت و اصلاح کلیساست.

اول پطرس 10:4 نیز این اصل را تائید می کند.

اول پطرس 10:4 خداوند به‌ هر یک‌ از شما عطای‌ خاصی‌ بخشیده‌ است‌؛ این‌ عطایا را برای‌ کمک‌ به‌ هم‌ بکار گیرید و به‌ این‌ وسیله‌، یکدیگررا از برکات‌ و مواهب‌ پرتنوع‌ خدا بهره‌مند سازید. (ترجمۀ تفسیری)

تقاضای پطرس از مسیحیان این است که، هر عطایی که از خدا یافته اید را برای خدمت به یکدیگر بکار بگیرید و در آیۀ بعدی یعنی 11 اضافه میکند که:

اول پطرس 11:4 کسی‌ که‌ عطای‌ موعظه‌ کردن‌ دارد، پیام‌ موعظه‌اش‌ را از خدا دریافت‌ کند. کسی‌ که‌ عطای‌ خدمت‌ دارد، مطابق‌ قدرتی‌ که‌ خدا می‌بخشد خدمت‌ نماید؛ تا خدا بوسیله‌ عیسی‌ مسیح‌ جلال‌ و تمجید یابد، زیراکه‌ جلال‌ و قدرت‌ تا ابد برازنده‌ اوست‌. آمین‌. (ترجمۀ تفسیری)

افسسیان 12:4 نیز بوضوح بیان می کند که هدف از عطایای روحانی، بنای جسد مسیح یعنی کلیساست.

افسسیان 12:4 برای تکمیل مقدّسین، برای کار خدمت، برای بنای جسد مسیح، … (ترجمۀ کلاسیک)

جلوتر در اول قرنتیان باب 14 می خوانیم که اعضای این کلیسا، یکی از کارهای اشتباهی که در سوء استفاده از عطایایشان می کردند، استفادۀ شخصی از آن بود، به همین دلیل پولس رسول از آنها می خواهد که این مسئله را در خود اصلاح کنند.

البته وقتی به آن قسمت از کلام برسیم مفصلاً آنرا شرح خواهیم داد.

اول قرنتیان 12:14 پس حال که تا این حد مشتاق عطایای روح القدس هستید، طالب بهترین آنها باشید تا برای رشد تمام کلیسا مفید واقع شوید. (ترجمۀ تفسیری)

آیۀ بعدی که مایلم بهش اشاره کنم، آیۀ 11 هست. البته آیات 8 الی 10 که مربوط به فهرست عطایای روحانیست را در جلسات آینده، مفصلاً بررسی خواهیم کرد.

اول قرنتیان 11:12 لکن در جمیع اینها همان یک روح فاعل است که هر کس را فرداً بحسب اراده خود تقسیم می کند.

ترجمۀ هزارۀ نو: امّا همه اینها را همان یک روح به عمل می‌آورد و آنها را به اراده خود تقسیم کرده، به هر‌کس می‌بخشد.

ترجمۀ تفسیری: اما تمام این عطایا از جانب یک روح، یعنی همان روح القدس است ، و اوست که تصمیم می گیرد به هرکس چه عطایی ببخشد.

توجه کنید که در اینجا پولس می گوید که خدا عطایایش را “به هرکس“ تقسیم می کند یعنی انبوه بیشمار مردم را تک تک و انفرادی به طرز منحصر بفردی عطا می بخشد.

در اینجا، واژۀ یونانی ” آی دی اُس، به مفهوم “بیشمارِ بی نظیر“ معنی می دهد.

یعنی خدا هر کدام از ما ایمانداران را، همانطور که قبلاً هم اشاره شد، مثل دانه های برف، بطور ویژه ای، عطایایی بخشیده تا برای اصلاح و تربیت کلیسایش بکار گیرد.

خدا هرگز عطایای روحانی را به تولیدِ انبوه، یا سری کاری، برای همه بکار نگرفت.

یعنی، صاحبان عطایا، مثل جوجه اردکهایی که همه یکجور در یک جعبه صدا می کنند نیستند.

بنابراین، هر کدام از ما مسیحیان، به طرز ویژه ای برای خدمت مجهز شده ایم تا بطور منحصر بفردی در کلیسا عمل کنیم.

فراموش نکنید خداست که عطایا را به هر کس که بخواهد طبق اراده اش می بخشد.

این ما نیستیم که عطای خودمان را انتخاب می کنیم.

عطایا متعلق به خداست، و به هر کس که بخواهد آنها را طبق اراده اش می بخشد.

زیبایی کار خدا، در تنوع آن است. خدا ما را مثل ذرات کوچک برف یا اثرات انگشتان دست، کاملاً متفاوت از هم، با مجموعه و ترکیبی از عطایا، بطرز بی نظیری در کلیسایش بکار می گیرد.

برای همین است که هر کدام از ما تاثیر ویژه ای در پیشبرد ملکوت خدا و کار او در کلیسا داریم.

به همین دلیل است که پولس با افتخار به کاری که خدا از طریق او بشکل بی نظیر انجام می دهد می گوید:

به فیض خدا آنچه هستم، هستم … فیضی که بی اندازه به من بخشیده شده … و مرا به خدمت خوانده. چرا؟ چون او اراده نموده و من هم به همین دلیل او را شکر میکنم.

بنابراین وقتی خدا از ما می خواهد که کاری برایش انجام دهیم، با اطمینان به اینکه او قوت عمل آنرا بطور ویژه بما خواهد بخشید، در خدمت به او، برای بنای کلیسایش دست به کار شویم.

از جلسۀ آینده به تعریف و ویژگی تک تک عطایای روحانی خواهیم پرداخت، اما اجازه بدید تا یک جمع بندی از آنچه تا کنون گفته شد، تحت عنوان چهارده اصل یا نکته بسیار ضروری، در رابطه با عطایای روح القدس داشته باشیم.

چهارده اصل یا نکته در رابطه با ویژگی یا کاربرد عطایای روحانی

اصل اول: عطایا بسیار ضروری هستند.

بطوریکه در اول قرنتیان 1:12 پولس رسول به مخاطبینش می گوید که “نمیخواهم که شما بیخبر باشید” در ترجمۀ هزارۀ نو آمده که “نمیخواهم که شما غافل باشید.” نتیجه اینکه، عطایای روحانی برای حیات بدن خداوند، یا کلیسا بسیار ضروری هستند‌. افسسیان 12:4 میگوید که این عطایا “برای کامل شدن مقدّسین، برای کار خدمت، برای بنای جسد مسیح، “ حیاتی می باشند.

اصل دوم: عطایا قابل تقلید و جعل کردن هستند.

شیطان هر کار خدا را جعل می کند، به همینطور در رابطه با عطایای روحانی نیز عمل می کند. در مطالعۀ اول قرنتیان 2:12-3 جزئیات آنرا بررسی کردیم و گفتیم که، جعل کردن عطایای روحانی فقط به دو صورت امکان پذیر است. نوع اول جعل عطایا توسط انسان و روش دوم توسط شیطان است. در رابطه با نوع اول، پولس با اینکه استعداد خوبی در فن سخنوری داشت اما در اول قرنتیان 1:2و4 چنین می گوید: اول قرنتیان 1:2 و 4 برادران عزیز، حتی نخستین بار که به نزد شما آمدم، وقتی پیام خدا را برای شما اعلام می کردم از کلمات مشکل ادبی و افکار فلسفی استفاده نکردم، … پیـام و سخنانم نیز بسیار ساده و خالی از حکمت انسانی بود، اما قدرت روح خدا درآن دیده می شد وثابت می کرد که پیام من از جانب خداست. (ترجمۀ کلاسیک) به عبارتی او می گوید که من هیچگاه بخود اجازه ندادم که عطای روحانی ام آلوده به روشهای جسمانی شود و به صورت غیر طبیعی خود، یعنی نوع جعلی و ساختگی یا انسانی در بیاید. نوع دوم جعل عطایا، با قدرت شیطان یا ارواح شریر می باشد. بعنوان مثال در گذشته: انبیاء و معلمین کذبه که سخنگویان شیطان بودند، پیام های دروغین به مردم می دادند.

اصل سوم: اینکه روح القدس منشاء عطایاست. 

تمام عطایای روحانی با قوت خارق العاده ای که روح القدس به شخص می دهد عمل می کنند. از این جهت، آنها طبیعی نیستند. آنها شبیه به استعدادهای شخصی مانند مهارت در نوازندگی یا خوانندگی نیستند، بکله کاملاً خارق العاده و مافوق طبیعی میباشند. همانطور که در آیۀ 1 خواندیم پولس رسول آنها را “روحانی ها” یا “چیزهای روحانی” خطاب میکند. آنها “تجلیات یا ظهور روح “ (درآیۀ 7) و “کار یا افعال روح” (در آیۀ 11)میباشند که تحت کنترل روح خدا عمل میکنند.

اصل چهارم: عطایا همیشه باعث اتحاد و یگانگی کلیسا هستند.

این یک واقعیت مهم است. آنها هرگز عامل تفرقه نیستند. همانطور که امروز بررسی کردیم، آیۀ 4 میگوید “روح همان است”، آیۀ 5 “خداوند همان است” و در آیۀ 6 می گوید، “لکن همان خدا همه را در همه عمل میکند.” در آیۀ 11 میخوانیم که “¹لکن در جمیع اینها همان یک روح فاعل است که هر کس را فرداً بحسب اراده خود تقسیم می کند.” بنابراین اگر یک روح، یک خداوند و یک خدا این عطایا را در افراد بکار می گیرد غیر ممکن است که بین آنها تفرقه و جدایی بوجود آید.

اصل پنجم: عطایای روحانی معیاری برای سنجش روحانیت افراد نیستند.

شاید کسی بخاطر عطایایی که دارد ادعا کند که شخص روحانی است. اما چنین ادعایی بی اساس میباشد چون دارا بودن عطایا ربطی به روحانیت شخص ندارد. شاید بپرسید که از کجا اینرا بدانیم. پاسخ بسیار ساده است چون کلیسای قرنتیان عطایای روحانی داشتند اما روحانی نبودند. در اول قرنتیان 7:1 چنین میخوانیم. اول قرنتیان 7:1 شما توانستید از همه عطایای روحانی بهره مند گردید و اکنون نیز آماده و چشم براه بازگشت خداوند ما عیسی مسیح می باشید. و بعد در جای دیگر به آنها چنین مینویسد. اول قرنتیان 1:3 مـن تابحال نتوانسته ام با شما همچون افراد بالغ سخن بگویم، زیرا شما روحانی نیستید بلکه جسمانی، و هنوز در مسیح رشد نکرده اید. همانطور که در این دو آیه میبینید اعضای کلیسای قرنتس عطایای واقعی روحانی را داشتند، اما جسمانی بودند. بنابراین می توان نتیجه گرفت، که داشتن عطایای روح القدس به روحانی بودن آنها هیچ ارتباطی ندارد.

اصل ششم: عطایای روحانی برای  استفادۀ شخصی نیستند بلکه باید برای خدمت به دیگران بکار گرفته شوند.

به همین دلیل بجای عبارت عطایا در آیۀ 5 از عبارت “خدمتها” استفاده شده، چون برای دیگران استفاده می شوند. همچنین در آیۀ 6 از واژۀ “عمل ها” استفاده شده، چون در جمع بکار برده می شوند. و نیز در آیۀ 7 میخوانیم که “برای منفعت همگان” (ترجمۀ هزارۀ نو) داده می شود. بنابراین هیچکدام از این عطایا برای بنای شخصی نیستند بلکه برای منفعت همگان می باشند.

اصل هفتم: در عطایا وعدۀ قوت الهی نهفته است.

عیسی مسیح خداوند به پیروانش وعده داد که با قوت الهی برای خدمت مجهز خواهند شد. اشاراتی از قبیل، روحانی یا الهی بودن این عطایا در آیۀ 1، از روح هستند در آیۀ 4، از خداوند می باشند در آیۀ 5 و در آیۀ 6 که می فرماید،  “همان خداست که همه را در همه بعمل میآورد”. نمایانگر این حقیقت می باشند که در این عطایا، نیرویی از طرف خداست که عمل می کند، و این البته بسیار مطلب مهم و عالی ای است. این یک حقیقت باورنکردنی و شگفت انگیز است که ما مسیحیان مجرایی برای ظاهر ساختن قوت الهی باشیم.

اصل هشتم: عطایای روحانی دارای انواع (متنوع) هستند.

اشاره به نعمتها، خدمتها و عملها در آیات 4، 5 و 6 نشانگر تنوع عطایاست و در آیۀ 11 نتیجه می گیرد که این عطایا را خدا “به هر کس فرداً بحسب ارادۀ خود تقسیم میکند.“ 

بنابراین، هر ایمانداری جایگاه و خدمت خاص خود را در بدن مسیح دارد که هیچ کس قادر به نسخه برداری یا جایگزینی او نمی باشد. به همین دلیل نقش هر ایماندار در بدن حیاتی است.

اصل نهم: عطایای روحانی میتوانند بکار گرفته نشوند

یعنی امکان دارد که شخصی که آنها را داراست از آنها استفاده نکند.

به همین دلیل پولس رسول در دوم تیموتاوس 6:1 از تیموتاوس، که در شرایط سخت دلسرد شده و روحیه اش را از دست داده بود،  می خواهد که عطایایش را برافروزد یا شعله ور نگاه دارد.

این تجربۀ تلخ برای بسیاری از مسیحیان پیش آمده، برخی هم هیچ وقت دست به خدمت خدا نمی زنند.

اصل دهم: عطایای روحانی دارای اسامی و ویژگیهای متفاوت هستند.

با مطالعۀ آیات 1 الی 7 میفهمیم که پولس در اشاره به عطایا از اسامی مختلف استفاده میکند. مثلا“ آنها را تجلیات، نعمتها، عملها، خدمات و عطایای روح القدس نامیده است. از این می توان به پری و گستردگی کار آن پی ببریم.

اصل یازدهم: لیست یا فهرست عطایای روحانی نامحدود است.

همانطور که قبلاً هم اشاره شد، نباید کار خدا و عطایای روحانی را به فهرستی از یک یا چند آیه محدود کرد.

فهرست عطایای روحانی در آیاتی چون اول قرنتیان 8:12-10 و رومیان 6:12 -8 نشانگر تنوع و نامحدود بودن عطایای روحانی هستند.

اصل دوازدهم: عطایای روحانی باعث بنای “بدن“ یا کلیسا می باشند.

این مطلب مستقیماً در رابطه با هدف از کار و فعالیتهای روح القدس است که پولس در افسسیان 12:4 و اول قرنتیان 7:12 به آن اشاره کرده است.

اصل سیزدهم: اینکه برخی از عطایای روحانی “نشانه“ هم می باشند.

ما در عصر رسولان شاهد تجلی این عطایا هستیم.

در اول قرنتیان 22:14 چنین می خوانیم.

اول قرنتیان 22:14 پس زبانها نشانی است نه برای ایمان داران بلکه برای بی ایمانان. (ترجمۀ کلاسیک)

پولس رسول در آیۀ 5 همین باب می گوید سخن گفتن در کلیسا باید همراه با ترجمۀ آن باشد تا کلیسا تقویت شود.

اگر چه این عطا یک نشانه بود اما باز هم برای تقویت و بنای کلیسا بکار گرفته می شد.

اصل چهاردهم: عطایای روحانی کاملاً متمایز از ثمرۀ روح می باشند.

این دو نباید با هم اشتباه گرفته شوند.

ثمرۀ روح القدس در غلاطیان 22:5-23 اشاره شده.

غلاطیان 22:5-23 امّا ثمره ای که روح القدس به بار می آورد: محبّت، خوشی، آرامش، بردباری، مهربانی، خیرخواهی، وفاداری، فروتنی و خویشتنداری است که هیچ قانونی که بر خلاف چنین کارها باشد، وجود ندارد.

در واقع عطایا، اعمال، فعالیتها و خدمات هستند. اما باید توجه داشت که این خدمات بدون استفاده از ثمرۀ روح مبدل به اعمال جسمانی می گردند.

موضوع درس آینده، اشخاصی که دارای عطایای روحانی می باشند، است.

فیض و برکت خدا با همۀ شما باشد و بماند.