مورمونها

درس 12

کلیسای عیسی مسیحِ قدیسانِ آخرالزمان

آموزۀ نجات در فرقۀ مورمونها (بخش سوم)

مراسم معبد، مرگ و دورۀ پس از مرگ

اول تسالونیکیان 13:4-18 اینک برادران عزیز، می خواهم که شما از وضعیت ایماندارانی که می میرند آگاه باشید، تا وقتی کسی از شما فوت می کند، شما نیز مانند آنانی که امیدی به عالم آینده ندارند، در غم و غصه فرو نروید. 14 زیرا ما که ایمان داریم عیسی مرد و پس از مرگ زنده شد، باید یقین داشته باشیم که به هنگام بازگشت او، خدا تمام مسیحیانی را که مرده اند، همراه وی به این جهان باز خواهد آورد. 15 این را من از جانب خداوند می گویم : ما که هنگام بازگشت مسیح خداوند زنده باشیم ، زودتر از مردگان به آسمان نخواهیم رفت . 16 زیرا صدای فرمان الهی و آوای تکان دهنده رئیس فرشتگان و نوای شیپور خدا شنیده خواهد شد و ناگاه خود خداوند از آسمان به زمین خواهد آمد. آنگاه پیش از همه ، مسیحیانی که مرده اند زنده خواهند شد تا خداوند را ملاقات کنند. 17 سپس ، ما که هنوز زنده ایم و روی زمین باقی هستیم ، همراه ایشان در ابرها ربوده خواهیم شد تا همگی ، خداوند را در هوا ملاقات کنیم و تا ابد با او باشیم . 18 پس با این سخنان ، یکدیگر را تشویق کنید و تسلی دهید. (تفسیری)

رئوس مطالب

صلاحیت و شایستگی

کلام حکمت

مراسم در معبد مورمونها

تعمیدِ مردگان

مراسم اعطا

لزوم ازدواج ابدی

زندگی پس از مرگ

بشارت به عالم ارواح

صلاحیت و شایستگی

یکی دیگر از مباحث نجات در فرقۀ مورمونها صلاحیت و شایستگی میباشد. منظور از شایستگی، داشتن یک زندگی خوب، پاک و اخلاقاً سالم است. به عقیدۀ مورمونها برای دست یافتن به چنین زندگی ای باید از قوانین و فرامین خدا اطاعت نمود. مورمونها بر شایستگی تاکید فراوان دارند. بعنوان مثال مورمونها برای ورود به معبدی که مراسم مذهبی شان را برگزار میکنند باید شایستگی لازم را داشته باشند.

کتاب اصول انجیل مورمونها میگوید قبل از اینکه هر کدام از ما وارد معبد شویم باید حد اقل به مدت یکسال در کلیسا شایستگی خود را با عضویت فعالمان ثابت کرده باشیم. مورمونها حتی برای فعالیت در کلیسا نیز باید صلاحیت خود را ثابت نمایند.

 

کلام حکمت

یکی از عناصر کلیدی در آموزۀ نجات مورمونها تاکید آنها بر آموزه ای بنام کلام حکمت میباشد که آنرا “قوانین خدا برای سلامتی“ نامیده اند. این مکاشفه که در کتاب آموزه و عهدها چاپ 1989 مطرح گردید دستوری مبنی بر منع نوشیدن قهوه، مشروبات الکلی و مصرف تنباکو میباشد.

اطاعت از کلام حکمت یکی از شرایط اساسی برای کسب “شایستگی“ است. آقای Spencer W. Kimball یکی رهبران مورمونها در این رابطه میگوید: حیات جاوید پاداش رعایت کلام حکمت میباشد.

در کتاب اصول نجات مورمونها میخوانیم که شما با نوشیدن قهوه و یا چای و با مصرف تنباکو خود را از ورود به ملکوت آسمان منع خواهید کرد. در غیر اینصورت میتوانید وارد جلال شوید. خدا هر جور مرد یا زنی را به ملکوتش راه نخواهد داد. بدیهیست که جریمۀ بی توجهی به آموزۀ کلام حکمت بسیار سنگین است.

اما حقیقت این است بین این آموزۀ مورمونها با سخن مسیح  در متی 17:15-20 یک تناقض فاحش وجود دارد.

متی 17:15-20 آیا نمی فهمید که هرچه از راه دهان وارد بدن شود به معده می رود و پس از آن در مَزبَله ریخته می شود؟ امّا چیزهایی که از دهان بیرون می آید از دل سرچشمه می گیرد و آنهاست که آدمی را ناپاک می سازد، زیرا افکار پلید، قتل، زنا، فسق، دزدی، شهادت دروغ و افترا از دل سرچشمه می گیرند و اینهاست، چیزهایی که آدمی را نجس می سازد نه نشستن دستها قبل از غذا.»

بنابراین از مورمونها بپرسید:

• بنظر شما منظور عیسی مسیح در متی 17:15 از گفتن اینکه هر چه از راه دهان وارد بدن شود وارد شکم او شده (نه قلب او) انسان را نجس نمیسازد چه بود؟
• آیا با این سخن مسیح موافقی که چیزهایی که ما را نجس و ناپاک میسازد آنهایی نیستند که وارد معدۀ ما میشوند بلکه آنهایی که از قلب ما سرچشمه میگیرند؟

آیۀ دیگری که برای درک این مطلب کمک میکند غلاطیان 16:2 میباشد:

غلاطیان 16:2 خوب می دانیم که هیچ کس با اجرای مقرّرات شریعت در حضور خدا کاملاً نیک محسوب نمی شود. بلکه فقط بر اثر ایمان به عیسی مسیح نیک محسوب می گردد. ما خود نیز به مسیح عیسی ایمان آوردیم تا به وسیله ایمان و نه با اجرای شریعت نیک شمرده شویم. نه فقط ما بلکه هیچ بشری از راه انجام احکام شریعت نمی تواند نیک محسوب شود.

یهودیان آنزمان رژیمهای غذایی خاصی را به مراسم دینی خود اضافه کرده بودند که مبنای کتابمقدسی نداشت و پولس رسول نیز به اعضای کلیسا سفارش میکند که هیچ توجهی به این گونه آموزه های غلط نکنند چون در واقع نجات هیچ ربطی به خوردن و آشامیدن ندارد بلکه از طریق ایمان به عیسی مسیح که جریمۀ گناهان ما را پرداخت نمود عاصل میگردد.

غلاطیان 14:2 او سند محکومیّت ما را همراه با تمام مقرّراتی که علیه ما بود، لغو کرد و آن را به صلیب خود میخکوب نموده از بین برد.

مراسم یا آئینهای معبد

یکی دیگر از عبارات کلیدی در آموزۀ “پیشرفت“ در الهایت  مورمونها “آئینهای معبد“ میباشد.  مراسم معبد شامل مراسمی چون ازدواج، اعطا و تعمید میباشد. در حقیقت یک شخص مورمون بدون گذراندن این آئینها قادر نخواهد بود که به جلال (خدا شدن) برسد.

شایستگی مورمونها طی مصاحبه ای با یکی از اسقفان ارزیابی میگردد و پس از آن به آنها گواهی اعطا میگردد تا بتوانند در مراسم معبد شرکت کنند. مورمونها در هنگام ورود به معبد باید گواهی خود را نشان دهند.

در معبد مراسم میتواند به نمایندگی مردگان نیز انجام شود. در الهیات آنها حتی غیر مورمونها در زندگی پس از مرگ نیز امکان پیشرفت به سوی خدا شدن را دارند. مورمونها این مراسم را آنقدر مهم میدانند که عدم شرکت در آنها را به خطر انداختن مرحلۀ پیشرفت آنها میدانند.

آقای Joseph Fielding Smith در این رابطه میگوید:

اعضایی که انجام مراسم نیابتی را برای اقوام فوت شده شان نادیده میگیرند نجات خود را به مخاطره می اندازند. اینگونه مراسم برای فوت شدگانیست که فرصت شنیدن پیام انجیل را نداشته اند، یا مورمونهائیکه در کشورهای خارج زندگی میکردند و هرگز فرصت شرکت در مراسم معبد را نیافتند،

در کتاب یادداشت سخنرانیهای مورمونها آمده که:

ما برای کسانیکه به دلایلی نتوانستند خود را برای  زندگی جاوید آماده کنند میتوانیم به نیابت از آنها مراسمی را که هرگز موفق به انجامشان نشدند انجام دهیم. ما باید این مراسم را از طرف آنها انجام دهیم و آنها را از زندانی که در آن محبوسند آزاد سازیم.

البته سوالی که اینجا پیش میآید این است که چرا مراسمی که در معبد مورمونها انجام میشود با مراسمی که در معابد عهدعتیق انجام میشد اینقدر متفاوت است؟

بعنوان مثال در کلام خدا هر دو قربانیهای آردی و حیوانی درون معبد صورت میگرفت اما چطور این مراسم دیگر در معبد مورمونها انجام نمیشود؟

علاوه براین وقتی کلام خدا را بررسی میکنیم میبینیم افرادی که در آن زمان اجازۀ دخول به معبد را داشتند در این زمان  واجد شرایط به دخول در معبد مورمونها نیستند. در لوقا 11:18-12 عیسی مسیح میگوید:

لوقا 11:18-12 «دو نفر برای دعا به معبد بزرگ رفتند، یکی فریسی و دیگری باجگیر بود. آن فریسی ایستاد و با خود دعا کرد و گفت: ‘ای خدا، تو را شکر می کنم که مانند سایرین، حریص و نادرست و زنا کار و یا مانند این باجگیر نیستم. هفته ای دو بار روزه می گیرم. ده یک همه چیزهایی را که به دست می آورم می دهم.’

ظاهراً آن شخص باجگیر برای ورود به معبد نیازی به گواهی نداشت. اما اگر میخواست طبق استاندارد مورمونها ارزیابی شود قطعاً از طرف اسقفان شایستگی و صلاحیت ورود به معبد را پیدا نمیکرد. اما دقت کنید که عیسی مسیح در مورد چه میگوید:

لوقا 13:18-14 امّا آن باجگیر دور ایستاد و جرأت نگاه کردن به آسمان را نداشت بلکه به سینه خود می زد و می گفت: ‘ای خدا، به من گناهکار ترحّم کن!’ بدانید که این باجگیر بخشوده شده به خانه رفت و نه آن دیگری. هرکه خود را بزرگ نماید خوار خواهد شد و هرکه خود را فروتن سازد سرافراز خواهد گردید.»

باید از مورمونها پرسید:

• لطفاً لوقا 9:18-14 را بلند بخوانید.
• آیا اجازۀ دخول به معبد به یک باجگیر ناشایست داده شده؟
• نگاه خدا را به پذیرش باجگیران در معبد چگونه ارزیابی میکنید؟
• آیا فکر میکنید که ارائۀ سفارش نامه برای مجوز ورود به معبد مورمونها کار درستی میباشد؟

آقای Joseph Fielding Smith میگوید:

بزرگترین دستوری ما مجبور به اطاعت آن در معبد هستیم مراسمیست که به نیابت از مردگان انجام میدهیم.

اما عیسی مسیح درست برعکس آنرا میگوید:

مرقس 29:12-31 عیسی جواب داد: «اول این است: ای اسرائیل بشنو، خداوند خدای ما، خداوند یکتاست. خداوند، خدای خود را با تمام دل و تمام جان و تمام ذهن و تمام قدرت خود دوست بدار. و دوم این است: همسایه ات را مانند جان خود دوست بدار. هیچ فرمانی بزرگتر از این دو، وجود ندارد.»

به نظر شما حق با کیست؟ آقای Joseph Fielding Smith یا عیسی مسیح؟

تعمید برای مردگان

مورمونها بر این باورند که ارواح پس از مرگ نیز میتوانند به اعتقادات مورمونها ایمان بیاورند (یعنی مورمون بشوند). اما از آنجائیکه ارواح قادر به گرفتن تعمید آب و یا برای دریافت روح القدس قادر به شرکت در مراسم دستگذاری در آن دنیا نمیباشند اینکار توسط مراسم نیابتی انجام خواهد گرفت.

در کتاب آموزه های نجات مورمونها آمده که:

آب یک عنصر دنیوی میباشد و از آنجائیکه روح در عالم پس از مرگ قادر به تعمید در آن نیست و اینکه حتی نمیتواند در مراسم دستگذاری برای دریافت روح القدس نمیباشد بنابراین تنها راهی که میتوان اینکار را انجام داد توسط مراسم نیابتی در این دنیاست.

اول قرنتیان 29:15 –  تعمید مردگان

اول قرنتیان 29:15 در غیر این صورت برای چه عدّه ای از طرف مردگان تعمید می گیرند؟ اگر مردگان اصلاً زنده نمی شوند، چرا دیگران به نام ایشان تعمید می گیرند؟

آموزۀ مورمونها: آقای James E. talmage یکی از رهبران مورمونها در این رابطه میگوید:

پولس در رابطه با “تعمید مردگان“ توضیح زیادی برای ما بجا نگذاشته است اما از آنجائیکه معلوم است مخاطبینش با این آموزه آشنایی کافی داشتند. بعبارتی آنهائیکه زنده بودند به نیابت از اجدادشان تعمید میگرفتند.

آموزۀ کتابمقدس: تمام مفسرین و محققین مسیحی تفسیر مورمونها را تکذیب میکنند. کتابمقدس بوضوح روشن ساخته که خدا فقط در این زندگی فرصت بما فرصت میدهد که یا به مسیح ایمان بیاوریم و یا او را رد کنیم. پس از مرگ تمام فرصتها از بین خواهد رفت. عبرانیان 27:9 میگوید:

عبرانیان 27:9 همان طور که همه باید یک بار بمیرند و بعد از آن برای داوری در حضور خدا قرار گیرند،

آقای Charles R. Hield & Russell Ralston که مفسرین کتابمقدس میباشند در این رابطه میگویند:

پولس رسول در این رساله همیشه چه در اشاره به خود و یا ایمانداران از ضمائر اول شخص (یعنی من، ما و شما) استفاده میکند اما وقتی به آیۀ اول قرنتیان 29:15 میرسد به سوم شخص اشاره دارد یعنی میگوید “عده ای از طرف مردگان تعمید میگیرند“. از این مسئله میتوان نتیجه گرفت که اشارۀ پولس به گروهی غیر از خود و ایمانداران کلیسای قرنتیان است. پولس رسول بدون تحلیل عمل آنها فقط از این گروه را بعنوان مثال یاد میکند. مثلاً در اعمال 23:17 او به یک خدای ناشناخته اشاره میکند اما این بدان مفهوم نیست که او آن خدا را قبول دارد. در هیچ جای دیگری از کلام خدا نمی بینیم که از تعمید مردگان صحبت شده باشد، عیسی مسیح نیز هرگز به آن اشاره ای نکرد. در ضمن پولس بارها کلیسا را نصبت به آموزه های غلط هشدار داده است.

از مورمونها بپرسید:

• آیا میپذیرید که پولس در اول قرنتیان 29:15 با بکار بردن عبارت “عده ای از طرف مردگان تعمید میگرند“ به گروهی غیر از خود و مسیحیان قرنتس اشاره میکند؟
• اگر خدا قصد دارد که ما به نیابت از مردگان تعمید بگیریم چرا در جای دیگری به غیر از این آیه به آن اشاره نکرده است؟ (نجات از دیدگاه خدا امر بسیار مهمی است)
• اگر این آموزه مورد رسولان بود چرا آنها در رسالاتشان به آن هیچ اشاره ای نکرده اند؟

برای مطالعۀ بیشتر میتوانید لوقا 19:16-31 را با مورمونها بررسی کنید. مرد ثروتمند پس از مرگ هیچ فرصت دیگری برای رستگاری نداشت. پولس در دوم قرنتیان 2:6 بوضوح مشخص میکند که فرصت نجات همیشگی نیست.

دوم قرنتیان 2:6 «در زمان مطلوب به تو گوش دادم، و در روز نجات تو را کمک کردم» گوش بدهید! این زمان، زمان مطلوب است و امروز، روز نجات!

قطعاً پس از مرگ دیگر فرصت توبه و بازگشت نمیباشد. پس در حینیکه فرصت باقیست باید مسیح را پذیرفت و به او ایمان آورد.

اگرچه کتاب مورمون را بعنوان کلام خدا نمیپذیریم اما نکتۀ دیگری که مهم است به آن متذکر شویم اینست که حتی یکبار هم در کتاب مورمونها به آموزۀ تعمید مردگان اشاره نشده است. حال اگر رهبران مورمونها بر این باورند که مراسم نیابت از مردگان یکی از مهمترین مراسم است چرا در کتابشان حتی یکبار هم به آن اشاره ای نشده است؟

پس سوالی که باید از آنها پرسید:

• آیا میتوانید در کتاب مورمون یک اشاره به تعمید مردگان بیاورید؟
• اگر مراسم تعمید مردگان یکی از مراسم مهم شماست و اگر بگفتۀ شما دستورات کتاب مورمون باید تماماً نگاه داشته شود چرا حتی یک اشاره هم به این مراسم در کتاب شما نشده است؟

البته باید به آنها یادآور شوید که به کتاب مورمون ایمان ندارید و تنها دلیلی که به آن رجوع میکنید فقط متقاعد کردن آنها و تناقض گویی های آنهاست. در همین راستا در کتاب مورمونها اشاره شده که نجات فقط در این دنیا حاصل میشود.

بعنوان مثال کتاب آلما 31:34-33 میگوید:

بله، بیش از این قلب خود را سخت مسازید، امروز روز نجات است. زیرا که خدا این زندگی را به انسان بخشید تا خود را برای ملاقات با او آماده کند… توبۀ خود را به تعویق میاندازید چون اگر در این زندگی زمان را در نیابیم پس از مرگ ظلمت خواهد بود که در آن قادر به هیچ کاری نخواهیم بود.

2 نفی 38:9 (2 Nephi 9:38) –  وای بر آنانی که در گناهانشان میمیرند چون آنها به خدا باز خواهند گشت و رویش را خواهند دید و در گناهان خود باقی خواهند ماند.

موسیا 25:26-27 (Mosia 26:25-27) – – زمانی خواهد آمد که شیپور دوم نواخته خواهد شد و کسانی که مرا هیچوقت نشناختند در مقابل من خواهند ایستاد و خواهند دانست که من خداوند خدای ایشان و نجات دهندۀ آنها هستم. اما آنها نجات نخواهند یافت.

از مورمونها بپرسید:

• اگر تعمید مردگان تنها امید نجات برای کسانیکه فوت شده اند میباشد و این مراسم یکی از مسئولیتهای مهم زندگی محسوب میشود چرا کتاب مورمون میگوید که نجات فقط در این دنیا حاصل میشود و نه پس از مرگ؟

مراسم اعطا (The Endowment Ritual)

یکی دیگر از مراسم معبد مراسم اعطا میباشد. این مراسم عضویت رسمی شخص مورمون به معبد مورمونهاست. گفته شده که در حین این مراسم قوت و امنیت به شخص اعطا میگردد. این آئین شامل تطهیر، دریافت نامی جدید، آموزش نوعی دست دادن رمزی، زیرپوشهای مقدسی که باید همیشه بر تن داشته باشند. از آنجائیکه این مراسم نزد مورمونها بسیار مقدس است هیچگاه در مورد جزئیات آن با کسانیکه این مراسم را بجا نیاورده اند صحبت نمیکنند.

لزوم ازدواج ابدی

در الهیات مورمونها ازدواجهائیکه در معبد مورمونها صورت میگیرد ابدی میباشد. این مراسم تا ابدیت مُهر شده میباشند. به عقیدۀ مورمونها به جلال رسیدن (یا خدا شدن) به ازدواج بستگی دارد: پدر آسمان بما قانون ازدواج ابدی را بخشیده تا بتوانیم مثل او بشویم. فراموش نکنید که در عقیدۀ مورمونها خدایان تولید مثل میکنند و فرزندان روحی بوجود میآورند. پس بدهیست که ازدواج یک عنصر مهم در مرحلۀ خدا شدن محسوب میشود. هیچ مردی بدون زن نمیتواند نجات یابد و هیچ زنی بدون مرد نمیتواند به کمال برسد و به تنهایی به ملکوت خدا راه یابد.

در کتاب آموزه های نجات آمده :

وظیفۀ هر مرد نسبت به خانواده اش این است که خود و همسرش را در کنار مذبح مُهر نماید. اگر قبل از اینکه به کلیسای مورمون بپیوندند، یا حتی قبل از ملحق شدن به معبد ازدواج کرده باشند وظیفۀ مرد اینست که همسرش را بخود و نیز فرزندانش را مُهرنماید. بدینصورت آنها خانوادگی در ابدیت زندگی خواهند کرد. این اولین وظیفه ای است که یک شخص نسبت بخود، همسرش و فرزندانش دارد. او این برکت را از طریق کهانت دریافت میکند.

در این رابطه میتوانیم مورمونها را به متی 30:22 ارجاع دهیم:

متی 30:22 در روز رستاخیز کسی نه زن می گیرد و نه شوهر می کند، بلکه همه در آن عالم مانند فرشتگان آسمانی هستند.

در این آیه بطور آشکار مشخص است که عیسی مسیح در رابطه با زندگی پس از مرگ تعلیم میدهد. او در اینجا میگوید مشخص میکند که در ملکوت خدا انسانها ازدواج نمیکنند. ایماندارانی که زنده میشوند مثل فرشتگان خواهند بود که نه ازدواج میکنند و نه تولید مثل.

زندگی پس از مرگ / Postmortality

مورمونها بر این باورند که انسان پس از مرگ به دنیای ارواح منتقل میشود. آنهائیکه مورمون هستند به بهشت میروند و در آنجا تلاش میکنند که با اعمالشان بسوی خدا شدن رشد کنند. غیر مورمونها به جائیکه آنرا زندان ارواح مینامند خواهند رفت و در آنجا توسط مورمونهای مبشر ارشاد میگردند.

کسانیکه در زندان ارواح ایمان میآورند به شرطی میتوانند وارد بهشت گردند که یکی از بستگان زنده اشان به نیابت از آنها تعمید بگیرد. در غیر اینصورت شخص در زندان خواهد ماند تا اینکار صورت گیرد.

پس از آزاد شدن از زندان ارواح شخص میتواند با اعمال نیکش بسمت الوهیت رشد کند.

اعلان پیام انجیل به عالم ارواح

مورمونها معتقدند که پیام انجیل باید به عالم ارواح اعلام شود. آنها برای استناد به آموزه از آیاتی چون اول پطرس 18:3-19 و اول پطرس 6:4 استفاده میکنند که ذیلاً آنها را مورد بحث و بررسی قرار میدهیم.

اول پطرس 18:3-19 – موعظه به ارواحی که در زندان بودند

اول پطرس 18:3-19 زیرا که مسیح نیز برای گناهان یک بار زحمت کشید، یعنی عادلی برای ظالمان، تا ما را نزد خدا بیاورد؛ در حالیکه بحسب جسم مُرد، لکن بحسب روح زنده گشت، و به آن روح نیز رفت و موعظه نمود به ارواحی که در زندان بودند،

آموزۀ مورمونها: آقای E. Talmage میگوید: عیسی مسیح این کار را در زمان بین مرگ و قیامش افتتاح نمود. زمانیکه بدن او در قبر بود روحش به ارواحی که جدا شده بودند خدمت میکرد. اگر بشارت به ارواحی که در دوران نوح نامطیع بودند کار درستی بود، میتوان نتیجه گرفت که چنین فرصتهایی باید به کسانیکه در زمانهای مختلف  پیام انجیل را رد کردند نیز داده شود. چون همان روح غفلت، نااطاعتی و ضدیت با قوانین خدا که در زمان نوح بود الان نیز عمل میکند.

آموزۀ کتابمقدس: همانطور که قبلاً هم اشاره کردیم آیاتی که تفسیر آنها مشکل میباشند باید در نور آیات ساده تر یا روشن تر تفسیر شوند. اگر چه مفسرین در تفسیر اول پطرس 18:3-19 نظرات متفاوتی دارند اما هیچکدام از آنها این آیات را مربوط به بشارت پیام انجیل به مردگان و یا نجات پس از مرگ مربوط نمیدانند.

بعنوان مثال: در عبرانیان 27:9 میخوانیم که بلافاصله پس از مرگ داوری انجام میشود.

عبرانیان 27:9 به حکم خداوند، انسان یک بار می میرد و بعد از آن نوبت داوری می رسد، (تفسیری)

و یا از لوقا 19:16-31 (مثال قنطارها) میفهمیم که پس از مرگ هیچ فرصت دیگری برای نجات یافتن بما داده نمیشود. دوم قرنتیان 2:6 میگوید الان زمان نجات است.

بنابراین نتیجه میگیریم که اول پطرس 18:3- 19 اشاره به موضوع دیگری به غیر از فرصت نجات پس از مرگ میکند. برای درک بهتر این بخش از کلام باید آیات 18 و 19 را در چارچوب (بستر یا زمینه) متن مطالعه کرد. اول پطرس 18:3-22 را میتوان بعنوان چارچوب این آیات در نظر گرفت و برای درگ مفهوم این آیات آیۀ 18 و 22 را در نظر میگیرم. در آیۀ 18 میگوید که عیسی مسیح نیز مرد و در آیۀ 22 نتیجه میگیرد که فرشتگان و قدرتها و قوات مطیع او شدند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که موضوع اصلی این بخش در رابطه با این است که عیسی مسیح چگونه با مرگ ناعادلانۀ خود همه چیز را مطیع یا تحت فرمان خود درآورد.

کلمۀ یونانی kerusso که در ترجمۀ کلاسیک فارسی “موعظه“ ترجمه شده به مفهوم “اعلان کردن“ نیز میباشد و در اینجا پطرس اصلاً اشاره به موعظۀ پیام نجاتبخش انجیل نمیکند. مفسیرین کتابمقدس بر این باورند که تفسیر صحیح این آیه این است که مسیح در زمان بین مرگ و قیامش به دنیای مردگان رفت و به ارواحی که در آنجا بودند پیروزی خود را اعلان نمود.

علاوه بر این با مراجعه و  خواندن پیدایش باب 6 در می یابیم که تمام قومها بجز نوح شرور بودند (پیدایش 5:6-9) و خدا به آنها 120 سال فرصت داد تا خود را  اصلاح کنند (آیۀ 3).

اول پطرس 6:4 – بشارت به مردگان

اول پطرس 6:4  زیرا که از اینجهت نیز به مردگان بشارت داده شد تا بر ایشان موافق مردم بحسب جسم حکم شود و موافق خدا بحسب روح زیست نمایند.

آموزۀ مورمونها: مورمونها معتقدند که بر اساس همین آیه پیام انجیل باید به ارواح مردگان نیز بشارت داده شود.

آموزۀ کتابمقدس: این آیه نیز مثل آیۀ قبلی از آیات مشکل است و با آیات ساده تر قابل تفسیر میباشد. همانطور که قبلاً هم اشاره کردیم از عبرانیان 27:9 میفهمیم که به انسان پس از مرگ فرصت دیگری داده نخواهد شد تا ایمان بیاورد چون بلافاصله داوری خواهد شد.

عبرانیان 27:9 به حکم خداوند، انسان یک بار می میرد و بعد از آن نوبت داوری می رسد، (تفسیری)

اگر چه مفسیرین مسیحی در تفسیر اول پطرس 6:4 نظرات مختلف دارند اما در آنچه متفق القول هستند این است که بشارت مسیح به مردگان (چه آنهائیکه روحاً و چه جسماً مرده اند) داده شد تا آنهائیکه ایمان میآورند در حضور خدا برای همیشه زندگی کنند و آنهائیکه ایمان نیاورند به کیفر ابدی خواهند رسید. بنابراین آیات فوق هیچ ارتباطی با فرصت توبه و نجات پس از مرگ در عالم اموات ندارد.